İlk MS atağımı 2004 yılında geçirdim. Bu satırları kaleme aldığım 2018 yılına kadar MS serüvenimin güzel denilebilecek bir seyri oldu. MS’in benimle birlikte yürüyen ve pek sevimli olmayan ama sağlığımın ne kadar kıymetli olduğunu bana hatırlatan bir yol arkadaşı olduğunu kabullendiğim 2011 yılında bir düşünce oluştu zihnimde.“Eğer MS’liler için iyi şeyler yaparsam, bunun karşılığında benim de MS’im iyi bir seyir izler.”

O günden beri MS’li bireyler ve yakınları için pek çok gönüllü çalışmanın içinde bulundum. Bu deneyim beni çok zenginleştirdi. Nice acılar gördüm. Bu acılarını dönüştüren, acılarından edindikleri deneyimle yaşamlarına anlam katan nice kıymetli insanla tanıştım.

Dinlenme ve çalışma saatlerime zaman ayırmayı öğrendim. Beslenmeme ve egzersiz yapmaya dikkat ettim.Bütün bunlar içerisinde en zor olanı ise; MS’in gelecekte nasıl bir seyir izleyeceğini bilememek… Bu düşünce aklıma her geldiğinde kendime şunu diyorum: Bugün iyiyim ve iyi kalmak için neler yapmam gerektiğini biliyorum.

Emel Öztürk