Merhaba!Ben MS ile tanisalı yedi sene oldu.Su an otuz yasindayim.İlk hastalandığım zaman Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde okuyordum okulu bıraktım ve hayattaki pişmanlıklarimdan birisi bu oldu.Ayrıca sosyal hayatta da çok etkilendim evlilik gibi meselelerde çoğu kişi anlayışla karşılamadı bu durumu ilk başta çok ofkeliydim neden bunları yaşamak zorundaydım bilmiyordum.Galiba diyordum hayat benden intikam alıyor.Sonra farklı aralıklarla iki tane daha atak geçirdim kabullenmek çok zor oldu benim icin.Antidepresanlar başlandı bir iki sene antidepresan kullandım çok da büyük bir fark olmadi durumumda bu ilacı kullanmama rağmen.Sımdi ara ara moral çökkünlüğü yasasam da öfkem bir nebze olsun dindi.İğne kullaniyordum ilaca geçtim ve ilacın çok önemli bir yan tesiri olmadı çok şükür.Dört senedir atak gecirmiyorum antidepresanları da bıraktım.Şu an bir savaşı geride bırakmış gibiyim ya da bu durum benim gözümde küçüldü.Simdi tekrar bir şeyler yapmaya karar verdim dersaneye gidiyorum kpss’ ye hazırlanıyorum.Ve eskiye nazaran psikolojim daha iyi.Arkadaşlar bu durum size kendinizi kötü hissettirebilir ama yaşamınızın sonu değildir.Her zaman umut vardır yasadiklarima dayanarak söylüyorum hayatı ötelemeyin, ertelemeyin aksine sımsıkı sarılın yaşama her şeye rağmen.